“เป้าหมายยังไงก็ไปถึง! …. “
เพราะ มันอยู่กับที่!
.
เชียงใหม่ไม่เคยหนีเราไปไหน … ถ้าเราตั้งใจไปเที่ยว!
ห่วงบาสไม่เคยหนีเราไปไหน … ถ้าเราตั้งใจจะชู๊ต!
เส้นชัยไม่เคยหนีเราไปไหน … ถ้าเราตั้งใจจะวิ่งไปให้ถึง!
.
ขอแค่อย่างเดียว
รู้ “ให้ชัด” ว่าจะไปเขียงใหม่!
รู้ “ให้ชัด” ว่าจะชู๊ตบาสลงห่วงนี้!
รู้ “ให้ชัด” ว่าจะเส้นชัยมันอยู่ตรงนี้!
.
อ้อมบ้างอะไรบ้าง ไม่เป็นไร…
ถ้าเราเดินต่อ “ไม่หยุด” สุดท้ายยังไงมันก็ต้องถึง!
.
เป้าหมายก็เช่นเดียวกัน
มันไม่เคยหนีเราไปไหน … ถ้าเรารู้ “แน่ชัด” ว่าเราต้องการมัน!
------
มีพี่คนนึงเล่าให้ผมฟังว่า...
เป้าหมายที่แน่ชัด เปรียบเสมือน
เวลาเราอยู่ในถ้ำมืดๆ แล้วเราเอาตะเกียงไปไว้ที่ทางออก
เราจะเห็นแสงสว่างชัดเจนที่เป้าหมาย (ทางออก)
จากนั้นเราก็จะมีเป้า! แล้วเราก็จะพยายามหา หรือ คลำๆ ทาง... จนไปถึงทางออกนั้นจนได้
อาจจะตกหลุมบ้าง เดินอ้อมบ้าง ไม่เป็นไร
แต่เราก็จะยังคลาน เดิน หรือวิ่ง ไปที่เป้าหมายนั้นอยู่ดี
มีแต่ขยับเข้าใกล้ขึ้น ทุกวันๆ
-----
ส่วนของผม
เป้าหมาย คือ เป็นนักเขียน Bestseller
ตะเกียงผมไปอยู่ตรงนั้น เรียบร้อยแล้ว
ยังไงๆ... ถ้าผมไม่หยุดเดิน ผมก็ต้องไปถึงแน่นอน!
-----
แต่ แต่ แต่
มันเจ๋งยิ่งกว่านั้นอีก
อย่างที่ผมเคยบอก
เป้าหมาย ยิ่งเราโฟกัส ยิ่งเราลงมือทำ
เป้าหมายมันไม่ใช่แค่อยู่เฉยๆ
แต่มันยังวิ่งเข้ามาหาเราอีก เพราะมันมีขา!
(แค่อยู่เฉยๆ ไม่หนีไปไหน ก็เทพ! แล้ว นี่ยังเดินมาหาอีก)
แสดงว่า ทุกเป้าหมายมักจะสำเร็จเร็วกว่าที่เราคิดเสมอ (ถ้าเราไม่หยุดเดิน)
เพราะฉะนั้น!
ขั้นแรกและสำคัญที่สุด คือ
หาเป้าที่ชัดเจน แน่นอน
แล้วเอาตะเกียงไปวาง ตรงนั้น!
แล้วมุ่งหน้า เดินเข้าหามันทุกๆวัน!
.
.
วางตะเกียงเรียบร้อยแล้วใช่ไม๊ครับ?
อรุณสวัสดิ์ครับ
Un+ Chirdpong (อั๋น เชิดพงษ์)
Search